Bu aralar beynimi didikleyen kelimeler var. Bunu bir iç mırıltısı gibi de düşünebilirsiniz. Kayıp, kaybetmek ve kaybolmak. Bebeğini kaybetmek, kendini kaybetmek, fiziken kaybolmak, düşüncelerinde kaybolmak, bağlarını kaybetmek, inancını kaybetmek, umudunu kaybetmek, belki geri döner hissi de bırakarak açık denizde kaybolmak, el sanatlarının yavaş yavaş kaybolması, alışkanlıkların kaybolması, benliğini kaybetmek, kayıp çocuklar/gençler, kayıp hazine. Yitirmek ve… Read More İç mırıltısı gibi sözler

Herhangi bir zaman diliminde, bu sokaktan geçmiş, vitrinin önünde durup yeşil vazoyla büste bakmış, saksılara gülümsemiş ya da sandalyede soluklanmış kişiler,Günün birinde bambaşka bir ülkede, ilk kez gittikleri bir tiyatro oyununda, yeni açılan bir kitapçıda, nehrin kenarındaki bir bankta ya da asırlık ağaçların gölgesinde bir parkta,Karşılaşsalar, hatırlasalar ve birbirlerine iyi geleceklerini anlasalar güzel olmaz mı…

Ne desem boş dediğim bir çağda doğduğumu düşünüyorum bazen. Beni sanki uzaylılar getirmiş bırakmış da dünyalıların zihin yapısını anlamaya çalışmaktan kafayı yiyecekmişim gibi geliyor. Daha neler… dediğim ne varsa sürekli yaşanıyor çünkü. Ve inandığım değerlerden çok uzakta varlıklar yönetiyor ya da kuruyor bu düzeni.Tabii ki hayat, tabii ki yeni gün ve umut diyorum, genlerime işlemiş… Read More …

Samimiyeti köşe bucak aradığın zamanlarda tüm yollar o sessiz dağ evine çıkıyor. Ne kadar az şeye ihtiyacın var aslında, hava gibi, su gibi… Önemli değil aslında hiç kimse, hiçbir şey, hiçbirimiz… Ne zaman unuttuk, ne zaman hatırlayacağız, ne kadar vaktimiz kaldı, bilmiyoruz… Vadinin ortasında başına buyruk bir Cumartesi günü. Saati anlamak için güneşe ve gölgelere… Read More yaşamın gerçek hali