Ruhumun parşömen kâğıdı, kenar süsüm, siyah mürekkebim, Biz seninle neden var olamadık, hiç düşündün mü sonra? Hemen değil, tabii, ama bana sarılıp ağlayarak ayrıldığın o günden çok çok sonra aklına geldi mi bu soru acaba… Bazı şeylerin olacağını ya da olmayacağını daha çabuk öngörebilmeyi isterdim. […]

Dokunmak mı zordu, yoksa bağlanmak mı? Belki de bağlanmadan değdiği tenlerle dokunmuş bir hayattı onunkisi. Kimseyle konuşmadığı sırları olan ve aynı zamanda dünyaları yaratmış gibi caka satan bir tuhaf yalnız adam. Unutamadığı bir parfüm kokusu gibi içini saran; ama asla itiraf edemeyeceği bir sevdaya sığınan. […]

İnsan, kendisine sunulan olanakları bir süre sonra kanıksayan, hatta “daha fazlasını” isteyebilen bir canlı. Gelişim ve ilerleme için faydalı olan bu özellik, sıradan bir hayat içinde “sürekli sunan” taraf ile “almaya alışan” taraf arasındaki uçurumu ve gerilimleri ne kadar artırıyor halbuki. İnsanlığın yetinmeyen hali, bir […]

Bir an duraksadı. Söyleyebileceği ne vardı? Söylese de değişmeyecek bir geçmişin üzerine daha keç defa yeni bir gelecek inşa etmeyi deneyebilirdi? İlk tanıştıklarında böyle miydi oysa… Birlikte zaman geçirmek, koşulsuz, hesapsız, dur durak bilmeyen bir tren yolculuğu gibiydi. Sohbetleri uzun ve karmaşık, izledikleri ve dinledikleri […]

Susmam, eğildiğimden değil. Susmam, anlamaya çalıştığımdan seni. Benle ilgiliyse, onu; senin düşüncen olduğu için de, seni anlamak istediğimden.   Hatalarımız var elbet; senin de, benim de. Daha da çok, kusurlarımız var. Kimisi yıllardır yüzümüze yerleşmiş güneş lekesi gibi; kimisi parmağımızı delip geçen bir sıyrık sadece. […]