-
Hikaye dinleyicisi
Herkes kendi hayatını yaşıyor. Normali de bu zaten. Peki o zaman niye bu kadar mutsuz oluyorum başkalarının sıkıntılarını dinlerken ve durmadan düzeltme ve iyileştirme çabasına giriyorum? Kendi benliğimden ve önceliklerimden çıkıp onların hayatlarına bir nebze güzellik katmaya çalışıyorum. Zamanında şirketin organize ettiği “iş yaşam dengesi” eğitimlerinden birinde hayat amacım olarak da bu çıkmıştı aslında; ama şu an hayat amacım gerçekten bu mu yoksa kendi hayatımdan kaçıp bu iyilik periliğine mi sığınıyorum diye sorguluyorum. Çocukken, hikaye anlatıcısı olacağımı düşünürdüm. Yüzlerce öykü vardı kafamda dolaşan. Martılarla bulutlar, güneşle ay, yıldızlar ve ayçiçeklerinin öyküleri… Hikaye anlatıcısından hikaye dinleyicisine dönüştüğümü farkediyorum seneler içinde. Dinliyorum, uzun uzun, yorulmadan, bıkmadan, sakin ve düşünceli. Gözlerimin içine bakıp…
-
Domates güzelinin mektubu
Bu bir domates çekirdeğinin hikayesi ya da apartman çocuğu Nilly’nin bir şehir bahçıvanına dönüş öyküsü. Her şey canım arkadaşım Nilü’nün teyzesine yaptığımız haftasonu ziyaretiyle başladı. Çatalca’da çiftlikte yaşayan teyze ve enişte, uzun yıllar önce İstanbul’a veda edip toprağı sürüp, tavuklarını besleyip, ağaçlardan elma erik dalından domates biber topladıkları bir hayatı seçmişlerdi. O kısacık iki günde temiz havaya, ağaç altında tembellik yapmaya ve en çok da domateslerin kokusuna tadına aşık oldum. Eve getirdiğim birkaç domatesin tadına doyamadım, nasıl bir emekle üretildiklerini bildiğim için de çekirdekleri atmaya kıyamadım. Nasıl kıyayayım, can fışkırıyor adeta, avuç avuç çekirdek çıkıyor içlerinden. Öyle market domates biberleri gibi nerden ürediği belli olmayanlardan değiller. İşte ben de Ağustos…
-
kırsalda
“Gün olur, alır başımı giderim…”Öyle bir türkü tutturup gitmek bu şehirden. Dönmek gerekse de, hiç dönmeyecekmiş gibi gitmek…Orhan Veli’yi anmak, iyotla yosun kokusuna karışmak ve şiir okumayı özlemek.Bir tek şiir de değil elbet; maviyi, yeşili, bulutu ve ağacı özlemle beklemek.Camları açmak, rüzgarda savrulup düşmek,düştüğü gibi kalkmak ve yürümeye devam etmek…Badem ağaçlarının, annelerini emen bembeyaz kuzucukların, denize karşı birer sandalye kapmış amcaların yanından geçip Ege’nin koynunda uyanmak… “Tepedeki çimenliktenSeyreylemek şu alemiKüçülmüş ufacık olmuşİnsanların alemiBir buluta tutunupBir kuşun kanadına takılmakVazgeçmek birdenbireHer şeyden vazgeçmek…” 🎧
-
Pazartesi
Günlerden Pazartesi, gönüllerde tatil havası. Papatyalar, çayır çimen ve özlediğim diğer şeyler …
-
Pazar
Bir İstanbul, bir yelkenli, bir de kedi. Suslu puslu yağmur ertesi bir Pazar sabahı. Serin desen değil sıcak desen değil esse mi dursa mı bilemediğin. Kararsızlıklarla vedalaştığın bir gün olsun bugün. Arada kalmadığın, tereddütlerle oyalanmadığın. Deneyimlemeyi seçtiğin, olanı kabule niyet ettiğin…
