“Bir tanrı ve tarih güzeli, tabu; Güneş ve sular mucizesi bir giz… Her zaman sonsuz elbet, İstanbul bu. Körelen belki de biziz… Kalbimiz.” Ahmet Muhip Dranas Bazen, hayat, “tatsızlık olmasa tadın anlamı kalır mı” diyebilmek… Bazen, gülümsemek, senin “sanki bu…” dediğine onun “sankisi fazla, direkt bu :)” demesi. Bir kaya gibi sağlamız bazen ve sarp,… Read More Bir Nefes, Bir Aşk
Eksik bir şey mi var hayatımda… Gözlerim neden sık sık dalıyor… Eksik bir şey mi var hayatımda… Gökyüzü bazen ciğerime doğuyor… Günlerdir midem bulanıyor. Kendimden mi, geçmişten mi, yaşadığımı unuttuğum anılardan mı, korkuyla mı, bilinçaltımda mı, kendimi mahvetme güdüsü – diye birşey varsa- onunla mı ilgili.. Bilemiyorum. Bulamıyorum. Bulamadıkça içim içimi yiyor ve kendimden utanıyorum.… Read More kara görünse de…
Bazı mucizeleri nasıl anlatırsın? Nefesin kesilmiş şekilde uyanırsan bir gece yarısı ya da sabaha karşı, nerde başlayıp bitiyor belli değilse zaman… Uyanıp gözlerini tavana diktiğinde de o mucizevi bakışları görmeye devam ediyorsan… Bazı güzellikleri nasıl sarmalarsın? Mathilda’nın söylediği gibi hissediyorsan, daha önce hissetmediğin bir duyguyu anlatmaya çalışıp bocalıyorsan… Bazı an’ların fotoğrafı nasıl çekilir? Diğer anlardan… Read More Hayat, Aşk, Mucize…
Geçip giderken zaman, masmavi bir göğün altında olmak gibisi var mı… Yastığa başını koyup da uykuyu çağırdığında, aklına gelen bir söz, bir bakış, bir ses seni gülümsetirse… İnan ki çok şanslısın bunu yaşadığına. Değerini bil. Derin bir nefesle içine çek. Gülümseyişle sevgini yolla. Ve hatta uykunda bile onu kucakla. Günaydın canım. Aydınlık bir İstanbul sabahından… Read More Şair olası
Bir acı gibi battığında zaman, durup çıkarmak isterim onu ilk çiziği bıraktığı yerden. Göğümü bile aldı bu şehir; ne dolunay ne de gün batımı görünüyor penceremden. Sen, diz boyu karlarda benimle birlikte uzansan, gözlerini yumup kirpiklerin karla örtülene kadar kalsan, sonra sarkıt gibi kar tanelerini kırpıştırarak açsan da baksan yine bana: İçten,… Read More Ne desem boş