Eksik bir şey mi var hayatımda…
Gözlerim neden sık sık dalıyor…
Eksik bir şey mi var hayatımda…
Gökyüzü bazen ciğerime doğuyor…
Günlerdir midem bulanıyor. Kendimden mi, geçmişten mi, yaşadığımı unuttuğum anılardan mı, korkuyla mı, bilinçaltımda mı, kendimi mahvetme güdüsü – diye birşey varsa- onunla mı ilgili.. Bilemiyorum. Bulamıyorum. Bulamadıkça içim içimi yiyor ve kendimden utanıyorum.
Ama göz yumamıyorum da.
Çünkü o bulantı midemin tam ortasından boğazıma çıkıyor, boğum boğum inip sonra gözlerime yapışıp tekrar akıyor, akıyor, akıyor….
Saatlerdir ağlıyorum. Saatlerdir.
Sesini duymak isteyip de duyamamak değil mi sağırlık… Görmek isteyip de görememek değilse ne bu körlük. Kör, sağır, dilsiz ve utanç içinde. Günlerdir yatıyorum. Yarı uykulu yarı uyanık. Neredeyim, neden buralara geldim, neden herşeyi mahvettim, neden büyük bir salağım diye soruyorum kendime. Akıllı görünüp, kocaman bir salak olmayı başarabilen bir kokarca mı yaşıyor bu evde. Nasıl bu kadar düşüncesiz davranabiliyor, nasıl kaybedebiliyor kendini…
Heyecandan elleri buz keserken, bir kadından yeniyetmeye dönüyor bu beden. Sahtelerden arınmış, saf, tertemiz sevgileri özlerken, o sevginin yanında tir tir titreyip nefessiz kalıyor. Nefes alamadıkça saçmalıyor, saçmalıyor deli gibi de koskoca bir karanlıkta ne oldu ne bitti kendi bile hatırlamıyor.
Utanç. Travma gibi birşey mi, içindeki şeytan mı bu bitmeyen gözyaşlarına karışan sevda mı, geçmişin bir karalekesi mi ki taşımaktan yorulduğu, şimdi o yükleri bırakmaya mı çalışıyor… Eğer ayna tutabilirse bilinçaltına ve son bir kez açıp yakından bakarsa yaralarına, kalbindekileri örtbas atmeden temizleyebilirse içindekileri ve neden hala içinde kaldıklarını bulabilirse o zaman… O zaman aslında bu iyi, iyi birşey, değil mi… Geçmişe değil, geleceğe bakmak istiyorsun çünkü. Bir kerede bir nefeste hepsinden kurtulup hepsini geride bırakıp, bu yüzyıllardır süren yolculuğun yorgunluğunu eski bir handa atıp, taptaze bir filiz olmak… Ve herşeye yeniden başlayabilmek…
Mümkün… ama yanımda olduğunu bilsem. Sesini duyabilsem bir, gözlerinin içtenlikle bana baktığını görebilsem…
Konuşabilsek yaşanılanları ve arkamızda bırakalım, desen;
tüm kalbimle, desem…
Öyle birşey ki bu kolay anlatamam
Atsan atılmaz, satsan satamam
Eksik birşey mi var anlayamam
Bak, çayım sigaram, herşeyim tamam
…
Kalksam duraktan dolmuş gibi
Arka koltukta unutulmuş gibi
Terliklerimle gelsem sana, sonunda aşkı bulmuş gibi…
Dinlenilecek şarkı: Ezginin Günlüğü’nden Eksik Birşey
ya da benim tercihim,
Gonce Vuslateri’nden dinlemek de var tabii.
