Paris’ten ayrılmaya bir günden az kaldı.
Bunu fark etmek bile hafif melankolik yapabilir insanı. Ama henüz erken. Dönüşü düşünmemeye çalışarak Lüksemburg Bahçeleri’nden Saint Michel ve Saint Germain yönünde yürüyorum. Bir yandan da akşam yemeği için alternatifler düşünüyorum.
Thai, İtalyan derken, bu akşam da Japon mutfağına göz kırpıyorum… Akşam yemeği, mahallenin teppenyaki restoranı Inagiku’da (http://www.restaurant-inagiku.fr). Hem sushi yedim hem de ördek; eğlenceli teppenyaki şovu da cabası.
Nostalji Radyo ve Jazz FM, Paris’ten ayrılana dek eşlik etti.
Pazartesi sabahı güneşli, pırıl pırıl havasıyla karşıladı yine beni.
Şehre veda etmeden önce, son saatleri mahalleye en yakın olduğu kadar senede 10 milyon ziyaretçi ile Paris’te en çok ziyaretçi alan yer de olan Notre Dame Katedrali çevresinde geçirdim. Katedralin yapımı 1345’e uzanıyor ve unutulmaz müzikalin etkisinden midir bilmem, bana hep aşkı hatırlatıyor.
Aşk demişken… Pardon, Monsieur, Seine Nehri üzerindeki Pont Des Arts köprüsü üzerinde bir kilitlik yer açabilir miyiz?
Mavi ve pembe Eiffel anahtarlıklarıyla süslenmiş bir kilide ismimizi yazabilir miyiz?
Peki, Monsieur, bir kilit için neden üç anahtar oluyor, biliyor musunuz?
Anahtarlardan biri sende, biri bende, biri de Seine’in koynunda kalıyor da ondan.
O zaman Monsieur, üçüncü anahtarı da Seine nehrinin sularına atıyorum ve bir de dilek tutuyorum.
Paris, canımın içi, sana vedaya henüz hazır değilim. Saatler tik tak ilerlerken, marketten aldığım kuruyemiş ve içeceklerle Katedralin karşısında oturuyorum. İçecek derken, arka sokaktaki bardan take-away latte alırken acayip eğlendim. Fransız barmaid çok tatlıydı, anladığım kadarıyla normalde istenen bir şey de olmadığı için kendisini biraz uğraştırdım.
Bu güneşli, nefis günün ortasında havaalanına dönüş için hazırlanmak gerek. Sevgili ev sahibim Eduardo’ya bir vazo beyaz-mor kasımpatı, bir şişe Nescafe ve bir kutu küp şeker bırakıyorum. Bir de sevgimin göstergesi olarak az kullanılmış kırmızı bir mum…
Kalan çiçeklerimi de güzelce paket yapıp yanıma alıyorum. Havaalanında güvenlikten geçtiğim her an bana bakıp gülümsüyorlar. Paris, sana özlem dolu bir veda bırakıyorum. En kısa zamanda görüşmek dileğiyle…
Diğer seyahat yazılarına da göz atmak isterseniz…
