İnsanın sınırlarını bilmesi gerektiği öğretilmişti bana. Ama bu öğretilirken sınır koymak değil, başkalarının istekleri ve görüşlerine göre hareket etmemin istendiğini farketmemişim… Herkes ve her şey tek bir doğru çizgide giden bir yük treni gibiyken, ben varış yönünde değil bambaşka bir istikamette olmayı hayal edebiliyorum. Ama kondüktör şöyle bir göz ucuyla bakıp, ne duruyorsun orda, binsene… Read More sınırlar

dün beni öyle görüp midemi bastırsın diye koşup bisküvi getiren mutfak görevlisi ya da oğlunun düğün haberini paylaşmak ve ayaküstü de olsa biraz olsun sohbet etmek isteyip nasılsınız nilhan hanım diye bana laf atan abla ve sabahın köründe, hakikaten ne işim var burda demeden,  bana gülümseyerek Günaydın diyen güvenlik görevlisi… siz ne güzel insanlarsınız 🙂