Günbatımlarını seviyorum, her anında ne çok ders ne çok öğüt saklı. Bir anda bulutun ardına giriveriyor güneş, bir anda renkten renge dönüyor gök.
Baştan çizemiyorsun o resmi, kesin böyle olacak diyemiyorsun. Herşey olması gerektiği gibi… Değişiyor ve sonlanıyor…
Rüyamda ne gördüysem artık, bir günbatımı fotoğrafı kalmış zihnimde. Ben de bugüne böyle bir fotoğraf bırakmak istedim.
Bi de yakın zamanda dinlediğim bir şarkı değil ama “Bir masalmış geçen yıllar, kaç yaprak var elimizde?…” diye mırıldanarak uyandım.
Gün aydın yeni gün, yeni renklerine, yeni öğütlerine hazırım, hadi başlayalım…
