Instagram’da en son paylaştığım fotoğrafa baktım; “şimdi sen bir yolculuk insanısın. Yol olmak üzeresin” diyor. Alışık olduğumuz anlamda bir yolculuk yapmanın bir süredir mümkün olmadığı, ne zaman mümkün olacağı ise belirsiz bir dönemdeyiz. Seyahat etmek bir yana, evden çıkmak bile macera aksiyon filmine dönmüş durumda. Hayatımda hiç temizlik yapmamış gibi başta ellerimi, yüzümü, giysileri, evi ve eve giren her paketi temizleme ihtiyacıyla ellerim 15 yıl yaşlandı bile.
Korku, endişe, üzüntü, umut, yaşama sevinci, dua, sükunet, meditasyon, sabır, güven, panik, acı, kaygı, şükür… Ordan oraya savrulduğum, bir saatimin diğerine asla benzemediği 400+ saat. Öyle ki, sürekli birşeyler düşünsem de bir çığlığa dönüşüp kağıda dökemedim, daha çok durdum, sustum, izledim, ağladım, nefes aldım. Uzun aradan sonra ilk kez bu sabah bloga kısacık bir yazı ekleyebildim. Dilerim bahar bu döngüyü değiştirecek ve bizler kaldığımız yerden değil ama daha sakin, daha anlamlı, daha duyarlı bir gelecek kurabileceğiz.
