Nicki Parrott dinliyordun, “Lavender Blue”. Mavi beyaz gökyüzü, normalden biraz daha uzun süren bir öğle arası, uzun zamandır görmediğin iki lise arkadaşı ve Eylül güneşinin ısıttığı meydana girip çıkan insanlar. Sıcak diyemeyeceğin kadar serin, kalabalık diyemeyeceğin kadar sakin, sıradan diyemeyeceğin kadar özel bir gün. İş günlerinin tam orta yerinde, haftasonuna göz kırpan bir küçük mutluluk pınarı.
