Geçen gün girdiğim dükkânda mis gibi bir portakal kokusu beni içine çekti ve elim o kokunun sahibi sabuna gidiverdi. Aldım, bıraktım, tekrar alıp, geri koydum ve sonunda almaya karar verdim.

Neden o kadar düşündün, diyebilirsiniz. Pahalı olduğundan değil elbette. Sadece ihtiyacım olmayan şeylere karşı çevremde duvar örme çabalarımın bir örneğiydi bu davranışım. Yine de itiraf etmeliyim ki aldığım için çok mutluyum. Evet, evet, iyi ki almışım!

Ofiste ne zaman tuvalete gitsem elimi yıkamak için sabunu kutusundan çıkarır çıkarmaz yaydığı o koku beni gülümsetiyor. Bir koku, hem de gün içinde defalarca aynı şekilde bu kadar çok etkileyebilir mi insanı? Avcuma sığacak kadar küçük bir sabun saniyeler içinde başımın üstündeki bulutları kaçırıp beni rüya alemlerine taşıyabilir, öyle mi… Palo Santo tütsüsü ya da aromaterapik mum yaksam bu kadar hızlı etki edemez. Nasıl bir şeydir, anlamadım ama bu kadar küçük bir detayın beni bu kadar mutlu olmasına çok sevindim. İyi ki hala küçük şeylerle mutlu olabiliyorum ve iyi ki hayat bana bunu görme şansını da verdi. Teşekkür ederim.