Bugün, sonunda Ahmet Güneştekin’in Kayıp Alfabe adlı sergisi için Artİstanbul Feshane’ye gitme fırsatı buldum. Açıkçası, tek bir sanatçıya ait bu kadar çok sayıda etkileyici eseri bir arada göreceğimi tahmin etmiyordum. Nasıl bir tecrübeydi, anlatmak güç. Beklemediğim bir durakta inmiş gibi oldum diyebilirim. Bir yerde umut ve anlam vardı, bir yerde acılar ve yas. Bırakılanlar ve gidenler.… Read More Kayıp Alfabe
Katlanır sandalyem ve kırmızı termosumla yine sahile geldik bu sabah. Hava güzel olacak diyorlardı; ama buluttan görülmüyor henüz. Neyse ki çayım var, sıcacık içerim şimdi. Yerlerde çiğ taneleri, çimler ıslak, çınarın gölgesine düşmüş kahverengi yapraklar ıslak, havada damlacıklı bir güz kokusu var. Köpeğini gezdirenler, kendini gezdirenler, oturduğu yerden gözlerini gezdirenler, bisiklete ya da martıya binenler,… Read More Birdenbire
Böyle bir pencereden baktım sana dünya. Mavini daha bi sevdim bugün. Bulutunu, denizini, vapurunla göğünü… Kalabalıklarına karıştım, azıcık da sersem oldum İstanbul. Rüzgar mı çarptı, sıcak mı, güneş mi yoksa dalga mı, bilemedim
Ada deyince: Beyaz badanalı evler, nefis bahçeler, bir de olmazsa olmaz yokuşlar…
Kadehimi tatil dönüşü İstanbul sendromunu doyasıya yaşayanlara, trafikte saatleri tüketenlere, sıcak ve nemden nefes nefese yapış yapış kalanlara, beyni tatilde yavaşlamaya bu kadar alışıp geceden sabaha yine aynı tempoya dönmesi beklenenlere, denizin mavisini dalganın sesini ve iyot kokusunu şimdiden özleyenlere kaldırıyorum 🙂