Sesini ancak senin duyabileceğin
sağanak yağmurlarla sarsılan bir gece olsa
çığlık atar gibi yutkunup
kabullenir gibi ağlasa gök
sen de onla beraber…
anımsamaksa adı, zaman olsa benimki de
sebepsiz cümleler kursam
o ise sıkılmadan dinlese beni
bir oyun gibi başlasa da
(amiral battı ya da adam asmaca)
ortasında kalkıp gitmek istemese
zamandan korkmadan
birbirimizle sarhoş olsak
gerçeklerden ürkmeden
beraber olmak yetse işte bize
anladım ki
gerçekten çok özlediğim
bir düş kurmuşum ben
güz yapraklarının dökülmesini
kaçırmışım bu sene
yazın parlak güneşini ve uzun gecelerini
en son hatırladığımda
sıcak şarap içiyormuşuz
Taksim kalabalığının
yine otoparklara sığmadığı bir gece
şimdi aylardan Kasım
mevsimse kış benim için
aynadaki aksimde
sahipsiz bir hikaye kalmış
bir de anlamsız birkaç çizgi
iki nokta arasındaki en kısa yol
iki insan arasındaysa en uzak mesafe.
Aylardan Kasım,
