Nicki Parrott dinliyordun, “Lavender Blue”. Mavi beyaz gökyüzü, normalden biraz daha uzun süren bir öğle arası, uzun zamandır görmediğin iki lise arkadaşı ve Eylül güneşinin ısıttığı meydana girip çıkan insanlar. Sıcak diyemeyeceğin kadar serin, kalabalık diyemeyeceğin kadar sakin, sıradan diyemeyeceğin kadar özel bir gün. İş günlerinin tam orta yerinde, haftasonuna göz kırpan bir küçük mutluluk… Read More Lavender Blue
Ufak tefek bir kızdı. Kısacık kesilmiş saçlarını annesi iki yandan tokayla tuttururdu. Sırtında okul çantası, elinde beslenme kutusu, arnavut kaldırımlı sokağın diğer ucundaki eski okula yürürdü her sabah. İki abisi de ordan mezun olmuştu. Aslına bakarsan tüm mahallenin okuduğu tek okul da burasıydı. Bazı sabahlar, beslenme kutusunun ağırlığından yanına fazladan bir çörek koyduğunu anlayıp sevinçle… Read More ufak tefek
Tek bir nefes alışla başlıyor hikayen, tek bir solukta geçiyor gibi bazen. Akşamüzeri, gün batmadan, bir mum yakıyorsun camın önünde. Yıldızlar çıkana kadar ışık olsun sana diye. O ışığa ihtiyacın var. O ışık, yol arkadaşın, hatta deniz fenerin, güvendiğin liman ve henüz görmediğin bir kıta senin için. Birazdan ay görünecek; bulutlar önünü kapamazsa odandan seyredebileceksin.… Read More Mum ışığında
Bir yol gideceksin;kimine göre kısa,kimine göre uzunca bir yol.Yokuşların olacak,nereye gittiğini bilmediğin sapaklar da.Sert dönüşler,keskin virajlar ve rampalar…Tek bir yön, tek bir şerit olacakve koskoca bir ağ gibi saracak seni.Yoldan dönen göremeyeceksin,yolun ne kadar doğruonu da bilemeyeceksin belki.Seninle aynı yolu gidebilen kimse olmayacak.İnerken çıkmaya,çıkarken inmeye başladığın bir yol olacak belki de.Geriye baktığında çok hızlı ve… Read More Bir yol gideceksin…