Sanki bir ressam her gün batımında paletinden farklı bir renk çıkarıyor ve göğe boca ediyor gibi… O renkler bulutlardan, kuşların kanadından, rüzgarın ellerinden kayıp ağaçların, nehirlerin ve sevgililerin üzerine yağıyor. Sarıyla turuncusu maviyle grisi birbirine karışıyor. Öyle bir geçiyor ki zaman, gün geceye doğuyor. Öyle bir özlüyor ki insan, şehirler hep sen kokuyor.
“Gün olur, alır başımı giderim…”Öyle bir türkü tutturup gitmek bu şehirden. Dönmek gerekse de, hiç dönmeyecekmiş gibi gitmek…Orhan Veli’yi anmak, iyotla yosun kokusuna karışmak ve şiir okumayı özlemek.Bir tek şiir de değil elbet; maviyi, yeşili, bulutu ve ağacı özlemle beklemek.Camları açmak, rüzgarda savrulup düşmek,düştüğü gibi kalkmak ve yürümeye devam etmek…Badem ağaçlarının, annelerini emen bembeyaz kuzucukların, denize… Read More kırsalda
Günlerden Pazartesi, gönüllerde tatil havası. Papatyalar, çayır çimen ve özlediğim diğer şeyler …
Bir İstanbul, bir yelkenli, bir de kedi. Suslu puslu yağmur ertesi bir Pazar sabahı. Serin desen değil sıcak desen değil esse mi dursa mı bilemediğin. Kararsızlıklarla vedalaştığın bir gün olsun bugün. Arada kalmadığın, tereddütlerle oyalanmadığın. Deneyimlemeyi seçtiğin, olanı kabule niyet ettiğin…
Listening to this song… Some tears at the back of my mind and some smiles still hoping for a bright future. I am sad. Utterly sad. That’s the only thing I’m sure of. This song among many others playing softly like a cure. It’s not Ok. This is a way of saying “hear me/see me”… Read More Questa Primavera