Herkes kendi hayatını yaşıyor. Normali de bu zaten. Peki o zaman niye bu kadar mutsuz oluyorum başkalarının sıkıntılarını dinlerken ve durmadan düzeltme ve iyileştirme çabasına giriyorum? Kendi benliğimden ve önceliklerimden çıkıp onların hayatlarına bir nebze güzellik katmaya çalışıyorum. Zamanında şirketin organize ettiği “iş yaşam dengesi” […]

Kadehimi tatil dönüşü İstanbul sendromunu doyasıya yaşayanlara, trafikte saatleri tüketenlere, sıcak ve nemden nefes nefese yapış yapış kalanlara, beyni tatilde yavaşlamaya bu kadar alışıp geceden sabaha yine aynı tempoya dönmesi beklenenlere, denizin mavisini dalganın sesini ve iyot kokusunu şimdiden özleyenlere kaldırıyorum 🙂

Dönüşümün önünde hiçbir şey duramıyor. Buna ne toprak ne su ne hava itiraz ediyor de bir tek biz, insanlar. Şu yarım saat içinde bile ne çok değişti, denizin rengi, rüzgârın sesi, dalgaların hızı, aydınlık ve gölge, kırlangıçlar ve eşekarıları, beyaz kelebekler ve kertenkeleler hepsi gelip […]

Bir gün batımını daha sensiz izledim. İlk kez olmuyor bu, o yüzden söylemedim. Son kez de olmayacaktır, buna da eminim. Pek o kadar dip dibe ilişkiler aradığımdan da değil Ama bir kez daha güneş battı ve yanımda değildin. Ne sitem ne kinaye, olduğu gibi gerçek […]

Bazı şeyleri fotoğraflayamıyorsun. Sadece makinenden ya da senin fotoğraf becerilerinden de kaynaklanmıyor üstelik. O yaşadığın kare aynı şekilde sığmıyor hiçbir kadraja. Belki gözbebeklerine birer mercek yerleştirsek ya da kalp atışlarını kaydedebilsek. Hislerinin sözlüğü olsa elimizden; tutsak ellerinden, sıcaklığını hissetsek ve kulakların olsak tabii ki – […]